Sweat Diaries || expectation vs reality

bron

Hadden jullie soms ook van die waanbeelden wanneer jullie begonnen met sporten? Vandaag deel ik mijn belangrijkste misvattingen! 

Expectation: 
De slanke en fitte meiden die ik op de campus zie rondlopen hebben zoveel geluk. Ze drinken liters alcohol op feestjes, eten broodjes met mayonaise in de kantine, ze moeten niets voor doen hun prachtig figuur, ze zijn gewoon hun perfecte zelf.

Reality:
Elke keer wanneer ik een bezoekje aan de fitness breng, zijn daar ook die Perfecte Lijven. Met zweet op hun voorhoofd en mogelijk zelfs under boob sweat. Ook zij moeten dus werken om hun perfecte zelf te zijn. Leuke reality check.

Expectation:
Ik sport nu minstens drie keer per week, dus ik moet niet meer op mijn voeding letten, hoera!

Reality:
Fout, zo geweldig fout. Met een beetje geluk zal je er exact hetzelfde blijven uitzien, maar zoals een vriendin het ook stelde: you can never outrun your fork. Met andere woorden, als je resultaat wil zien, moet je ook je voedingspatroon aanpassen, ook al ga je sporten. Wist je trouwens dat 80% van hoe je eruit ziet wordt bepaald door wat je eet, en dat sport dus een veel miniemere impact heeft? Dit neemt natuurlijk niet weg dat een dagelijkse portie beweging ook op lange termijn veel voordelen heeft voor wat je misschien niet meteen ziet, zoals het tegengaan van hart-en vaatziekten. Je wordt er strakker en fitter van en ook mentaal geeft sport je telkens een geweldige opkikker.

Expectation:
In de kleedkamer zijn er enkel perfect gevormde lichamen.

Reality:
Die perfecte lijven zijn eerder de uitzondering (waarschijnlijk de volmaakte campus babes, zie punt 1) dan de regel. En toch blijken die gemiddelde lichamen toch een dosis perfectie te bezitten, al is dat op een andere manier. Telkens er een vrouw in vol ornaat (eigenlijk: naakt ornaat) voorbij komt, voorzien van flink wat los vel en cellulitis, kan ik enkel bewondering hebben. Het heeft echt iets mooi hoe die vrouwen zo zelfzeker over hun naakte lijf kunnen zijn. Als ik langs de andere kant dan een lichaam zie dat er toch wel erg goed uitziet voor de leeftijd van de dame in kwestie, dan kan ik enkel hopen dat ik er binnen x-aantal jaren ook zo uitzie. Of ik kan eraan werken tenminste, dat levert meestal betere resultaten op dan enkel te hopen.

Expectation:
Ik fitness nu al twee jaar, ik kan alles aan!

Reality:
Tot het moment dat ik eindelijk een groepsles binnenstapte. Auwtch. Ik leek wel de bomma van het gezelschap, waar 2/3e van de groep ook écht bomma’s waren. Dubbel auwtch. Vergis je dus niet als je voornamelijk cardio- en gewichtsoefeningen op de toestellen doet. Het is echt iets helemaal anders om vrije oefeningen met gewichten of lichaamsgewicht te doen. En het is ook veel leuker, achteraf gezien.

Expectation:
Na enkele weekjes zal ik ook tot de categorie campus babe behoren.

Reality:
In het begin ging ik naar de fitness in de gedachte dat ik ook een prachtig slank lichaam ging krijgen, inclusief thigh gap. Think again. Mijn lichaam is niet gemaakt om er als een Victoria’s Secret model uit te zien, en dat heb ik intussen ook aanvaard. Als ik vermager, zie je dat ook meteen in mijn gezicht, en dan zie ik er gewoon ziek uit, terwijl mijn benen nog steeds vrij stevig blijven. Ik focus me dus meer op een algemeen gezonde levensstijl, en een gezond gespierd en fit lichaam dat niet moet puffen na 5 trappen. Ik probeer gezond en gevarieerd te eten, maar ontzeg mezelf niets. Sporten doe ik ook omdat ik het leuk vind en omdat het mij een goed gevoel geeft, niet omdat ik per se heel slank wil zijn.

Wat zijn jouw reality checks geweest bij het sporten?