So I worked in retail…part I

Als student kon je mij elke zaterdag en tijdens schoolvakanties vinden als ‘verkoopsmedewerker’ in een kledingwinkel. Geen massatoestanden zoals H&M of Primark (thankgod), wel een kleinere merkwinkel met een heel divers clientèle… benieuwd naar mijn avonturen daar?

Blijkbaar straalde ik als 16-jarige al veel verantwoordelijkheid uit (of de shopmanager had gewoon héél veel zin in een vrije dag), en daarom mocht ik af en toe de winkel alleen openen en afsluiten. Dat ging natuurlijk gepaard met de nodige stress van tijd tot tijd!

• Die verdomde sloten ook! Die bij de grond waren verschrikkelijk lastig open te krijgen en die helemaal boven…tsja, als ik geen schoenen aanhad met iets of wat van een verhoog stond ik daar mooi voor aap.
• Wat is de code van het alarm ook al weer? Aaah!
• Als je collega met jou in de winkel staat, gebeurt er de godganse dag niets. Sta je er alleen voor, dan komen er horden klanten (die bij voorkeur allemaal cash willen betalen), moet je tegelijk aftekenen voor de leverancier, de glazenwasser en postbode, willen opvallend veel mensen een retour doen én ben je eventjes het systeem voor tegoedbonnen vergeten. Keeps you going!
• Dat uniek soort klanten die elke keer opnieuw artikelen willen retouren, terwijl je duidelijk ziet dat het stuk al -tig keren is gedragen! There is a special place in hell for those…
• Dieven die denken dat ze slim zijn. Ik stond alleen in de winkel, vraagt een onguur type: “oh, wat een fijn lied speelt er hier, zou je *vanachter* eens kunnen gaan kijken van welke artiest dat is?” “Nee meneer, dat kunnen wij écht niet zien.” Wel dus.
• Honderd keer per dag dezelfde liedjes. Niet naar de ultratop kunnen luisteren omdat die bepaalde hipster-afspeellijst op moet.
• Een gat in de lucht springen als er een verse afspeellijst geleverd wordt.
• Mensen die niet kunnen beslissen. Jaaaa, dat jurkje staat je prachtig, koop het gewoon.
• Klanten die elk artikel van de winkel passen, en er nadien “nog eens moeten over nadenken”.
• Je ergert je zelf misschien wel eens aan verkoopsters die komen vragen of je hulp nodig hebt. Geef een eerlijk antwoord, maar ‘gewoon eens kijken’ is niét hetzelfde als alle jeansbroeken uitvouwen en door elkaar helpen waaraan wij zoveel werk hebben gehad. En zeker niet als elk model gewoon aan een haakje uithangt. Echt, vraag gewoon je maat, wij vinden die meteen terug.
• Meiden die klaarblijkelijk voor honderden euro’s gaan kopen. Yes, ons budget voor vandaag gaan we halen, denk je dan. Tot je collega je weet te melden dat dit de kinderen van de grote baas zijn, en dus alles met 100% korting mee naar huis mogen nemen. Bummer.
• De héle dag moeten blijven rechtstaan. Ab-so-luut niet gaan zitten. In het begin voel je je voeten niet meer, maar dat wordt je snel gewoon.
• Na een korte nacht toch stiekem in de zetel gaan zitten als er geen klanten zijn (je weet wel, die zetels waar altijd alle mannen op samenhokken). Komt je baas voorbij het raam. Oeps.
• Een half maandloon meteen zien verdwijnen als er weer een prachtige nieuwe collectie binnenkomt die je weer eens niet kan weerstaan.
• Paspoppen omkleden. Wat een krengen zijn me dat.
• Nooit zelf kunnen gaan shoppen omdat je moet werken op zaterdag (en nee in België is er amper iets open op zondag, ook niet in de grotere steden).
• Een halfuurtje pauze, te kort om rustig op een terrasje iets te gaan eten, te lang om je boterhammen in die ongezellige, koude stockplaats op te eten.
• Als er niets te doen is, alsof moeten doen dat je werkt (als in: opgeplooide dingen nog eens opplooien) zodat klanten “beweging zien”.
• De deur winter en zomer wagenwijd open moeten zetten, om de klant te verwelkomen. In de winter sta je te bibberen als een gek + je milieubewust hart bloedt omdat je weet hoe hard de verwarming of de airco draait, allemaal quasi voor niets.
• Solden. Uitverkoop. Sale. Braderij. Need I say more?
• Je eerste zomerweekends opgeven voor solden, uitverkoop, sale, braderij. Maar je wordt dubbel betaald op zondag, so I got that going for me, which is nice.
• Weten dat de kledij in je winkel verschrikkelijk overpriced is, en toch mensen moeten overtuigen tot kopen.
• Stilletjes in een hoekje gaan wenen als de klant deze stukken kan betalen en jij niet.
• Je hebt de kassa al geteld en staat op het punt om af te sluiten wanneer er nog een klant komt binnenwaaien. “Alsjeblieft, nog even snel?” Oké, ik zal mijn bus wel missen.

Ik vertelde nu over de ergernissen en wat er allemaal kon misgaan op een dag…natuurlijk zijn er ook echt leuke dingen aan een job in de verkoop verbonden, stay tuned voor een vervolgartikel!

Heb jij wel eens in de verkoop gewerkt? Herkenbaar deze dingen?